Mijn nieuwe boek (november 2025) is getiteld "Een milde tegenkracht: Over de kunst van het vertragen in chaotische tijden".
Ik schreef Een milde tegenkracht vooral als uitnodiging. Een uitnodiging tot vertraging, tot luisteren, tot het openen van het hart in een tijd waarin snelheid, controle en efficiëntie de boventoon voeren. Het boek is ontstaan uit een groeiend gevoel van ongemak — een innerlijke wrijving die ik niet langer kon negeren. Ik zag het in de ogen van de mensen met wie ik werk, in de groepen die ik begeleid, in hun vermoeidheid, hun verlangen naar rust, naar betekenis. En ik herkende het in mezelf.
Wat mij dreef, was de overtuiging dat de crises van onze tijd — ecologisch, sociaal, existentieel — niet alleen buiten ons liggen, maar ook in onszelf geworteld zijn. We zijn niet slechts slachtoffers van een ontspoorde wereld; we zijn, helaas, ook mede-vormgevers ervan. En dus ligt de sleutel tot verandering niet alleen in systemen of structuren, maar in onze innerlijke houding. In hoe we ons verhouden tot onszelf, tot elkaar, tot de wereld.
De titel Een milde tegenkracht verwijst naar een beweging die niet strijdt met dezelfde wapens als de wereld die zij wil beïnvloeden. Geen harde confrontatie, maar een zachte, milde aanwezigheid. Geen veroordeling, maar compassie. Geen haast, maar vertraging. Geen luidruchtige meningen, maar de moed om stil te worden en te luisteren naar wat zich aandient.
In het schrijven van dit boek heb ik me laten inspireren door wat ik in mijn werk met groepen en individuen steeds weer zie gebeuren: dat in de ruimte van stilte, in de veiligheid van openheid, iets wezenlijks zichtbaar wordt. Iets wat zich niet laat forceren, maar zich toont als we durven te wachten en ons te verwonderen. Daar, in die ruimte, ontstaan verrassende antwoorden op diepliggende vragen. Daar wordt het hart weer voelbaar en hoorbaar.
Ik heb geprobeerd woorden te geven aan wat vaak woordeloos is: de ervaring van resonantie, van verbondenheid, van het mysterie dat ons overstijgt. Niet als religieuze dogma’s, maar als een uitnodiging tot ontvankelijkheid. Want ik geloof dat we alleen werkelijk kunnen veranderen als we bereid zijn ons te laten raken. Door de ander. Door de natuur. Door het leven zelf.
Het boek is ook een pleidooi voor de balans tussen hoofd en hart, tussen denken en voelen, tussen doen en zijn. In een wereld die steeds meer vraagt om daadkracht, geloof ik dat de basis daarvan moet liggen in een innerlijke afstemming. In de bereidheid om niet meteen te handelen, maar eerst te luisteren. Je niet stellend maar vragend op te stellen. Niet om te controleren, maar om te begrijpen.
Wat ik hoop, is dat dit boek uitnodigt tot zo'n andere manier van zijn. Tot een milde tegenkracht die niet alleen weerstand biedt aan de wereld zoals die is, maar ook ruimte maakt voor de wereld zoals die zou kunnen zijn.
'Een milde tegenkracht' op Managementboek.nl